Przeprowadzony został przegląd występowania oraz ogólnej charakterystyki 13 z niemal 200 rozpoznanych gatunków z rodzaju Tityus C. L. Koch, 1836 (podrodzaj Atreus Gervais 1843). Część z omawianych gatunków uznawana jest za stanowiące zagrożenie dla człowieka, wszystkie z nich natomiast występują w Brazylii.

Podgrupa Tityus asthenes

Tityus obscurus (Gervais, 1843) (synonimy: Tityus cambridgei, Tityus paraensis)
75-100 mm, ubarwienie czarne, z bladszymi plamami na sternitach. 18-22 zęby na pektynach, pedipalpy samców dużo dłuższe niż samic.
Występowanie: Surinam, Gujana Francuska, stany Amapá oraz Pará w Brazylii.

Tityus asthenes Pocock, 1893
65-85 mm, ubarwienie czarne z bladszymi obszarami na sternitach. 17-22 zęby na pektynach, pedipalpy samców dużo dłuższe niż samic. Podobny i często mylony z T. obscurus, są to jednak gatunki alopatryczne.
Występowanie: Ekwador, Kolumbia.

Tityus metuendus Pocock, 1897
80-90 mm, ubarwienie czarno-brązowe po całkowicie brązowe. 19-22 zęby na pektynach, samce są znacznie większe oraz masywne niż samice.
Występowanie: centralna oraz wschodnia Amazonia, Peru, stany Amapá oraz Amazonas w Brazylii.

Tityus brazilae Lourenço & Eickstedt, 1984
50-70 mm, ubarwienie czerowno-żółte z ciemnymi punktami na ciele. 20-24 zęby na pektynach.
Występowanie: północne obszary Brazylii: stany od Bahia do Pernambuco.

Tityus tucurui Lourenço, 1988
82-100 mm, ubarwienie czarno-brązowe z ciemnymi punktami na ciele. 20-21 zęby na pektynach. Wykazuje słabszy dymorfizm płciowy niż T. obscurus - samce posiadają niewiele dłuższe pedipalpy niż samice.
Występowanie: stan Pará w Brazylii.

Tityus dinizi Lourenço, 1997
85-100 mm, ubarwienie czarne z jaśniejszymi miejscami na sternitach. 20 zębów na pektynach, pedipalpy samców są krótsze i okrąglejsze niż u T. obscurus.
Występowanie: obszar Rio Negro, od Anavilhanas Islands po Barcelos, stan Amazonas w Brazylii.

Tityus matthieseni Pinto da Rocha & Lourenço, 2000
75-85 mm, ubarwienie brązowe z ciemniejszymi miejscami rozrzuconymi po ciele oraz pedipalpach. 20 zębów na pektynach.
Występowanie: Boca do Rio Matupiri, Rio Madeira, stan Amazonas w Brazylii.

Tityus unus Pinto da Rocha & Lourenço, 2000
70-80 mm, ubarwienie brązowe z jaśniejszymi miejscami na sternitach. 19-21 zębów na pektynach, wykazuje silny, lecz słabszy niż w przypadku T. obscurus czy T. tucurui dymorfizm płciowy.
Występowanie: São João de Marauiá w okolicach Tapurucuara, stan Amazonas w Brazylii.

Tityus apiacas Lourenço, 2002
70-100 mm, ubarwienie czerwono-brązowe z żółtymi miejscami na sternitach. 18-20 zębów na pektynach, wykazuje silny, lecz słabszy niż w przypadku T. obscurus czy T. tucurui dymorfizm płciowy.
Występowanie: południowa Amazonia - południe Rio Solimões/Amazonas w stanie Amazonas, Mato Grosso, Pará - w Brazylii.

Podgrupa Tityus androcottoides

Tityus magnimanus Pocock, 1897
67-80 mm, ubarwienie czerwono-brązowe do czarno-brązowego. 18-20 zębów na pektynach, pedipalpy samca masywniejsze.
Występowanie: północna Wenezuela, doniesienia z Brazylii są mylne.

Tityus elizabethae Lourenço & Ramos, 2004
70 mm, ubarwiony w odcieniach czerwonego. 15-16 zębów na pektynach, samce są nieznane.
Występowanie: Brazylia, Pacaraima na granicy Brazylii z Wenezuelą.

Tityus ythieri Lourenço, 2007
50-60 mm, ubarwienie czerwono-żółte do ciemno-czerwonego. 18-21 zębów na pektynach, wykazuje słabszy dymorfizm płciowy niż T. magnimanus
Występowanie: Ekwador - południe Yaupi, prowincja Morona-Santiago.

Tityus neblina Lourenço, 2008
45-55 mm, ubarwienie czerowno-żółte do czerwono-brązowego. 19-21 zębów na pektynach, dymorfizm płciowy słabo zaznaczony - pedipalpy samców jedynie nieco masywniejsze niż samic.
Występowanie: Brazylia-Wenezuela - Parque Nacional do Pico da Neblina.

Bibliografia

• Lourenco, W.R. 2011. The distribution of noxious species of scorpions in Brazilian Amazonia: the genus Tityus C. L. Koch, 1836, subgenus Atreus gervais, 1843 (Scorpiones, Buthidae). Entomol Mitt Zool Mus Hamburg. 2011;15(185):287-301.