Przeprowadzono analizę zrewidowanego kilka miesięcy temu rodzaju Orobothriurus Maury, 1976 pod kątem filogenezy. Pod lupę wzięto 17 gatunków Orobothriurus (w tym jeden, którego deskrypcja jest jeszcze nie opublikowana), wszystkie 6 gatunków Pachakutej, 4 gatunki Bothriurus, oraz 3 przedstawicieli bardziej odległych rodzajów: Centromachetes pocockii (Kraepelin, 1894); Cercophonius sulcatus Kraepelin, 1908; Urophonius tregualemuensis Cekalovic, 1981.

Filogeneza

Badaniami tymi potwierdzono poprawność rodzaju Pachakutej Ochoa, 2004 oraz niedawno opisanego Rumikiru Ojanguren-Affilastro, Mattoni, Ochoa & Prendini, 2012. Pachakutej jest najbliżej spokrewniony z Rumikiru, wraz z Bothriurus tworzą one grupę monofiletyczną, a wszystkie wyżej wymienione z Orobothriurus następną.

Biogeografia

Orobothiurus spp. występują od Peru po Argentynę, na dużych wysokościach - powyżej 2000-2500 metrów, potwierdzone maksimum to 4910 m. Jedynie dwa gatunki spotykane są na wysokościach 700-950 m. Wszystkie z nich natomiast mają mocno zawężony obszar występowania. Obecność po obu stronach Andów świadczy o wspólnej przeszłości jeszcze z czasów sprzed wypiętrzania się gór. Gatunki zamieszkujące wysokie tereny radzą sobie z bardzo trudnymi warunkami - niskie temperatury, gęste opady śniegu zimą.

Nieobecności żadnego przedstawiciela na płaskowyżach Altiplano oraz Puna nie można jednak wytłumaczyć owymi warunkami - tym bardziej biorąc pod uwagę występowanie tam innych bothriuridów. Jednym z możliwych powodów może być niedawna (od 10 milionów lat) aktywność wulkaniczna, która mocno dotyka centralnych i południowych Andów. Znacznie wpływa to na chemiczne oraz fizyczne ukształtowanie gleby, co znowu dotyka zwierząt mieszkających przy oraz pod ziemią. Dodatkowo wpływ na nieobecność Orobothriurus spp. na omawianych terenach mogły mieć obfite powodzie.

Zróżnicowanie narządów płciowych

Narządy płciowe stawonogów poprzez silny dobór płciowy ewoluowały stosunkowo szybko. Jednakże ich znaczne podobieństwa wśród taksonów sugerują homoplazję, cechy te więc podczas badań filogenetycznych uznawane mogą być za mylące. Teorię tą obalono u owadów, wykazując że cechy narządów płciowych są równie ważne, jak te dotyczące innych części ciała. Aktualnie, po analizie skorpionów z rodziny Bothriuridae (która wykazuje największą wśród skorpionów różnorodność narządów samców), potwierdzono to samo.

W przypadku skorpionów do zapłodnienia dochodzi poprzez wprowadzenie do wieczka płciowego samic spermatoforu umocowanego uprzednio przez samca na podłożu. Części spefmatofora znajdujące się u jego podstawy wykazują niewielkie zróżnicowanie jeśli chodzi o blisko spokrewnione gatunki. Jednakże już elementy mające bezpośrendi kontakt z wieczkiem płciowym samicy różnią się między bliskimi sobie taksonami, mogą więc być dobrą podstawą do określenia stopnia spokrewnienia.

• Mattoni CI, Ochoa JA, Ojanguren Affilastro AA, Prendini L. 2012. Orobothriurus (Scorpiones: Bothriuridae) phylogeny, Andean biogeography, and the relative importance of genitalic and somatic characters. Zoologica Scripta. 2012;41(2):160-76.