Odnośnie występowania przedstawicieli Euscorpius (Euscorpiidae) w niektórych rejonach północnej Afryki (Egipt, Libia, Tunezja) nie ma żadnych wątpliwości, występują donosy tego typu nawet sprzed ponad 100 lat. Wątpliwości pojawiają się jednakże w kwestii pochodzenia tych populacji - introdukcja czy naturalnie odizolowana grupa? Aby odpowiedzieć na to pytanie, badaniom DNA poddano tunezyjską populację Euscorpius sicanus, porównując je z przedstawicielami populacji europejskich.

Introdukcje Euscorpius spp.

Przypadki wprowadzenia przedstawicieli tego rodzaju do nowych środowisk są dobrze znane. Przykładowo odnośnie pochodzenia E. flavicaudis z północy Afryki nie ma jasności, jednakże już E. italicus rozmnaża się na swoich "nienaturalnych" terenach w Iraku oraz Jemenie.

E. sicanus (C.L. Koch)

Gatunek ten został niedawno wydzielony z E. carpathicus sicanus. Badania genetyczne wskazują, że i on może być kompleksem gatunków. Jego populacje rozrzucone są w obrębie Morza Śródziemnego - Sycylia, Sardynia, Grecja, Malta, Madera oraz kilka wspomnianych wcześniej miejsc na północy Afryki. W Tunezji napotkano je wysoko w górach, w terenach o chłodnej temperaturze i umiarkowanych opadach.

Porównanie próbek

Jeśli E. sicanus nie został niedawno wprowadzony do Afryki, oczekiwać powinniśmy znacznych różnic w barkodzie, w porównaniu z osobnikami europejskimi. Jeśli został introdukowany, różnice te będą znacznie mniejsze.

Populacja tunezyjska okazała się bardzo odległa od pozostałych. Najbliżej jej do osobników sardyńskich, od których oddzieliły się między późnym miocenem, a pliocenem - uśredniając 5,56 milionów lat temu. Data ta bliska jest terminowi zalania basenu Morza Śródziemnego, po jego zupełnym wyschnięciu w messynie. Wyschnięcie to umożliwiło wielu lądowym zwierzętom łatwe poszerzenie obszaru występowania, natomiast zalanie skutecznie rozdzieliło populacje, co wyjaśniałoby rozbieżność barkodu.

Osobniki z Sardynii oraz Tunezji są bardziej odległe od tych z Malty, którym natomiast bliżej do populacji sycylijskiej.

Jako że przebadane próbki z Włoch są stosunkowo ubogie, introdukcji nadal nie można zupełnie wykluczyć. Badanie potwierdziło jednak, że E. sicanus rzeczywiście może być kompleksem gatunków. Dalsze analizy powinny zweryfikować tę teorię.

Bibliografia

• Graham MR, Stoev P, Akkari N, Blagoev G, Fet V. Euscorpius sicanus (Scorpiones: Euscorpiidae) from Tunisia: DNA barcoding confirms ancient disjunctions across the Mediterranean Sea. Serket. 2012;13(1/2):16-26.