Wyczekiwana przez wielu książka Illustrated catalog of scorpions. Part II. autorstwa F. Kovarika przyniosła spore zmiany we wielu taksonach, w tym w Hottentotta (Buthidae), nad którymi skupimy się w tym tekście. W obrębie rodzaju opisano trzy nowe gatunki (włącznie z popularną w hodowlach populacją z Ugandy) oraz dokonano jednej zmiany rangi.

Zarówno część o Hottentotta spp., jak i o pozostałych taksonach, jest bogato ilustrowana, zawiera mapy występowania oraz klucze.

Hottentotta minusalta Vachon, 1959 stat. n.

Takson ten początkowo opisany został jako podgatunek H. alticola, analiza nowego materiału doprowadziła do podniesienia do rangi gatunku. Występuje on w Afganistanie, osiąga 6,5-9 cm.

Hottentotta mazuchi Kovarik, sp. n.

Występuje w Kenii, samica osiąga 4,6-5,8 cm całkowitej długości, do samca nie udało się dotrzeć. Jest blisko spokrewniony z H. polystictus, które rozróżnić można m. in. poprzez różnice w ubarwieniu. Metasoma oraz pedipalpy nowo opisanego gatunku w całości przyjmują kolor żółty, a 1-6 tergity są czarne. H. polystictus natomiast zarówno na pedipalpach, jak i tergitach, posiada liczne ciemne plamki, dodatkowo mesosoma jest barwy od żółtawej po czerwonawo-brązową.

Hottentotta trailini Kovarik, sp. n.

Występuje w Etiopii, całkowita długość wynosi 4-6,5 cm. Miejsce występowania oraz morfologia czynią gatunek ten bardzo zbliżonym do nowo opisanego, wspomnianego poniżej, H. ugandaensis, H. hottentotta oraz H. niloticus i H. minax. H. ugandaensis przybiera znacznie jaśniejszą barwę, natomiast różnice w stosunku do pozostałych gatunków wymieniono poniżej.

Hottentotta ugandaensis Kovarik, sp. n.

Jak wywnioskować możemy po nazwie gatunkowej, występuje w Ugandzie. Osiąga dłuość 4,3-7,5 cm. Samce posiadają 24-27 zęby na pektynach, samice 22-24. Gatunek morfologicznie leży pomiędzy H. hottentotta (co odczuli już hodowcy), a H. niloticus i H. minax. Od tych ostatnich nowy gatunek odróżnić możemy dzięki "siatkowemu" wzorowi na chelicerach, które u obu są jednobarwne. Od H. hottentotta różni się wyraźnym dymorfizmem płciowym na pedipalpach. Od wszystkich trzech natomiast różni się posiadaniem grubszego telsona.

Zdjęcia autorstwa L. Georg.

Aktualizacja 3.11.2013

W związku z niską czytelnością zmian taksonomicznych zaprowadzonych w książce i brakiem ich wylistowania w osobnym miejscu, przegapione zostały dwie synonimizacje, za co przepraszamy.

• Buthus trilineatus fuscatus jest synonimem H. fuscitruncus.
• H. mateui jest synonimem H. minax.

Bibliografia

• Kovarik F, Ojanguren-Affilastro, AA. 2013. Illustrated catalog of scorpions. Part II. Clairon Production.