- Ceratogyrus, 18:12 09.05.20
- MatrickVuH, 13:30 15.02.20
- MatrickVuH, 13:21 15.02.20
- EniliocibE, 10:58 15.02.20
- EniliocibE, 10:53 15.02.20
- ClintomImaw, 10:24 15.02.20
- ClintomImaw, 10:21 15.02.20
- Vimcentnifs, 10:10 15.02.20


Spore zmiany w okolicach rodziny Hemiscorpiidae
Wydane dwie publikacje dotyczące gatunków umieszczonych dotychczas w rodzinie Hemiscorpiidae, przynoszące wiele zmian w klasyfikacji skorpionów.
W artykule zaprezentowanym w ubiegłym roku Monod, Harvey i Prendini opisują trzy nowe gatunki z rodzaju Hormurus:
Hormurus ischnoryctes sp. n.
Zebrane osobniki zamieszkiwały pionowe nory głębokości 15-30 cm w otwartych lasach sawanny, w północnej części Queensland (Australia). Średniej wielkości gatunek, długości całkowitej 46-59 mm. Ubarwienie na podstawie samca: wierzchnia strona szczękoczułek pomarańczowe po brązowego, palce ciemnobrązowe lub czarne, karapaks czerwono-brązowy z ciemniejszymi obszarami, pedipalpy czerwone po czerwono-brązowe, nogi pomarańczowe po brązowe.
Hormurus macrochela sp. n.
Zebrany na plantacjach winorośli na trzech wyspach u wschodnich wybrzeży północnej Queensland. Zamieszkiwały szczeliny skalne, znaleziono je również między kamieniami potoków w pobliżu lasów. Wielkość całkowita waha się w granicach 48-70 mm. Ubarwienie również na podstawie dorosłego samca: wierzchnia strona szczękoczułek pomarańczowa, palce ciemnobrązowe lub czarne. Pancerz ciemnoczerwono-brązowy po czarny, podobnie pedipalpy, nogi jasnobrązowe.
Hormurus ochyroscapter sp. n.
Odłowiony w Reedybrook, Queensland, Australia. Zamieszkiwały 15 cm nory blisko zbiornika wodnego śródlądowej sawanny. Jedynym dorosłym osobnikiem był samiec mierzący 47 mm. Ubarwienie dorosłego samca: szczękoczułki jasnobrązowe. Karapaks od jasno po blado brązowy, szczypce jasnobrązowe, carinae i palce czerwono-brązowe po czarny, nogi jasnożółte.
Dokonano również ponownego opisu H. longimanus znalezionego tym razem na południowych terenach Australii. Dotychczas gatunek ten był uznawany pod zastępczą nazwą Liocheles extensus, która aktualnie jest synonimem.
W przeciwieństwie do większości gatunków Hormurus i zbliżonych rodzajów Hormiops i Liocheles te cztery gatunki zamieszkują sezonowo suche siedliska.
W artykule wydanym w tym roku Lionel Monod i Lorenzo Prendini przebadali wszystkie znane gatunki należące niegdyś do rodziny Hormuridae z rodzajów Hormiops, Liocheles i Hormusus. Dane filogenetyczne, morfologiczne jak i występowanie potwierdzają ważność rodzajów Hormiops i Hormurus, wcześniej zsynonimizowanych z Liocheles. Filogeneza wskazuje, że australijskie hormurids są ściślej związane z afrotropikalnymi i neotropikalnymi gatunkami niż z indyjskimi. Pokazuje, że gatunki afrykańskie skolonizowały Laurazje poprzez mikropłytki Apulia w okresie kredy, następnie archipelag Australo-Papuan w pierwszej połowie kenozoiku, po czym wymarły na półkuli północnej w drugiej połowie kenozoiku.
Podsumowując
- Rodzaje Hormiops i Hormurus, które wcześniej umieszczono w synonimach rodzaju Liocheles, są ponownie ważne.
- Podrodzina Hormuridae została podniesiona do rangi rodziny i przypisane zostały jej rodzaje: Cheloctonus, Chiromachetes, Chiromachus, Hadogenes, Hormiops, Hormurus, Iomachus, Liocheles, Opisthacanthus, Palaeocheloctonus i Tibetiomachus.
- Rodzina Hemiscorpiidae obejmuje tylko jeden rodzaj: Hemiscorpius.
- Jako że wiele naszych artykułów i opisów są oparte na stronie https://www.ntnu.no/ub/scorpion-files/ autorstwa Jana Ove Rein, dlatego również podzielamy zdanie Jana o wydzieleniu z Hemiscorpiidae rodzaju Heteroscorpion umieszczając go w rodzinie Heteroscorpidae, Kraepelin 1905.
Bibliografia
- Monod L, Harvey MS, Prendini L. Stenotopic Hormurus Thorell, 1876 scorpions from the monsoon ecosystems of northern Australia, with a discussion on the evolution of burrowing behaviour in Hormuridae Laurie, 1896. Rev Suisse Zool. 2013 Jun;120(2):281-346.
- Monod L, Prendini L. Evidence for Eurogondwana: The roles of dispersal, extinction and vicariance in the evolution and biogeography of Indo-Pacific Hormuridae (Scorpiones: Scorpionoidea). Cladistics. 2014;In Press.