Spośród terytoriów Wielkich Antyli, za posiadacza najbardziej zróżnicowanej fauny skorpionowej uważa się wyspę Kubę, natomiast na drugi miejscu stoi Haiti. Według obecnego stanu rzeczy na Haiti występują przedstawiciele trzech rodzin, ośmiu rodzajów i 40 gatunków. Kolejne gatunki jednak są w trakcie analizy, a jeszcze inne czekają na zebranie wystarczającej do opisania ilości próbek. Estymuje się jednak, że Haiti swą różnorodnością dorównać może Kubie. Ostatnio wydany dokument jest sprawcą zbliżenia się tychże wysp do siebie o 3 gatunki. Wśród nowo opisanych jest gatunek uznawany obecnie za najmniejszego skorpiona świata.

Microtityus (Parvabsonus) minimus sp. n. (Buthidae)

Jak wskazuje nazwa gatunkowa, gatunek jest mały, prawdopodobnie najmniejszy z poznanych do tej pory. Samce osiągają 9-10 mm całkowitej długości, samice 11-12. Ubarwienie zbieżne jest ze znanymi uprzednio przedstawicielami rodzaju - podstawowym kolorem jest jasnożółty po zółtobrązowy, a całe ciało pokrywają ciemniejsze plamki. Najbardziej zbliżonym morfologicznie gatunkiem jest M. reini, występujący 25 kilometrów na wschód od obecnego miejsca odłowu.

Osobniki na podstawie których dokonano deskrypcji odłowiono w El Numero - Prowincja Azua, podnóże łańcucha Cordillera (Dominikana). Na terenie 160 metrów nad poziomem morza zamieszkiwały pustynne zarośla. Odłowy poczyniono za dnia, kiedy skorpiony te kryły się pod małymi, wapiennymi skałami, wśród ściółki złożonej z ciernistych krzewów oraz kaktusów. Na tych samych terenach spotkać możemy również Cazierius politus (Pocock, 1898), Centruroides bani Armas et Marcano, 1987 oraz Rhopalurus princeps (Karsch, 1879).

Wszystkie odłowione samice były ciężarne - co poznano już po prześwitujących embrionach. Siedem z nich utrzymano przy życiu do narodzin, co nastąpiło w przeciągu miesiąca. Mioty liczyły od 1 po 5 młodych, a pierwsze wylinki zrzucone zostały po 4-6 dniach. Dorosłość została więc potwierdzona w przypadku samic miotami, a w przypadku samców udanymi łączeniami z samicami.

Innymi znanymi gatunkami o podobnych rozmiarach są przedstawiciele Microcharmus Lourenço, 1995 oraz Typhlochactas Mitchell, 1968, osiągające również około 10 mm. W ich przypadku jednak nigdy nie została w tak jednoznaczny sposób potwierdzona dorosłość.

Tityus kindli sp. n. (Buthidae)

Występuje w prowincji La Vega, w najwyższych częściach łańcucha Cordillera Central (ponad 2220 metrów). Dotarto jedynie do dwóch samców, odłowionych z 15 kilometrową i 10 letnią różnicą - jeden z nich ukrywał się pod kamieniem, drugi pod luźnym kawałkiem kory.

Osiągają one 40-45 mm. Przyjmują kolor żółtobrązowy, z tergitami wyraźnie ciemniejszymi oraz plamkami rozrzuconymi po ciele. Gatunek przypisany został do grupy "quisqueyanus".

Cazierius neibae sp. n. (Scorpionidae)

Samce mierzą 22 mm, samice 27-33 mm, co czyni je niewielkimi w porównaniu z innymi przedstawicielami rodzaju. Ubarwienie ciemnobrązowe. Haiti zamieszkują jeszcze dwa gatunki z Cazierius: C. cicero oraz C. politus, jednak są one łatwo rozróżnialne od nowego gatunku nawet gołym okiem - poprzez swoje ubarwienie oraz silną granulację.

Występuje na południu gór Sierra de Neiba na terenach położonych wysoko nad poziomem morza. Biorąc pod uwagę bliskość granicy Dominikana-Haiti, prawdopodobnie znaleźć go możemy również w tym drugim kraju. Odławiano go spod skał wapiennych.

Bibliografia

• Kovařík F, Teruel R. 2014. Three new scorpion species from the Dominican Republic, Greater Antilles (Scorpiones: Buthidae, Scorpionidae). Euscorpius. 2014 (187):1-29.