- Ceratogyrus, 18:12 09.05.20
- MatrickVuH, 13:30 15.02.20
- MatrickVuH, 13:21 15.02.20
- EniliocibE, 10:58 15.02.20
- EniliocibE, 10:53 15.02.20
- ClintomImaw, 10:24 15.02.20
- ClintomImaw, 10:21 15.02.20
- Vimcentnifs, 10:10 15.02.20


Uroplectes planimanus (Karsch, 1879)




Występowanie: Angola, Namibia(?).
Środowisko naturalne: Występują pod kamieniami, kawałkami kory, liśćmi oraz innym naturalnymi kryjówkami, jak na przykład szczeliny skalne.
Wielkość: Osiągają 4-6 cm.
Wygląd: Jak większość Uroplectes spp., charakteryzują się ciekawym ubarwieniem. Podstawowym kolorem jest żółty do pomarańczowego. Dodatkowo posiadają szare znaczenia na obrzeżach mesosomy, kolanach oraz ostatnim segmencie metasomy.
Jad: Nieznana jest dokładna siła jadu tego gatunku. Ukłucie nie zagraża życiu, jednak z uwagi na przynależność do rodziny Buthidae, można się spodziewać niemałego bólu.
Przebieg życia: Dorastają po 5 wylinkach, co w sprzyjających warunkach zajmuje im około 6-8 miesięcy.
Warunki hodowlane
Terrarium: Nie osiągają dużych rozmiarów, w związku z czym zbiornik nie musi być duży. Dla dorosłego osobnika, jak również pary, wystarczające będzie terrarium o podstawie 20x20 cm. Jako kryjówki można wykorzystać płaskie kamienie czy kawałki kory. Dorosłe dobrze żyją w grupach, czego nie można powiedzieć o maluchach. Przy stałym dostępie do karmówki, wciąż chętnie zjadają się przy okazji wylinki.
Temperatura: Za dnia powinna osiągać poziom 30-32°C, w nocy zaś powinniśmy zapewnić kilkustopniowy spadek.
Wilgotność: 50%. W przypadku dorosłych najlepiej zrosić niewielką część pojemnika raz w tygodniu. Młode są bardziej wrażliwe na przesuszenia, w związku z czym pojemnik zwilżamy 2-3 razy w tygodniu.
Podłoże: Piasek zmieszany z suchym włóknem kokosowym lub gliną.
Rozpoznawanie płci: Jak w przypadku wszystkich Uroplectes, samice posiadają znacznie dłuższy i szerszy płat u podstawy pektyn. Dodatkowo dorosłe samce są smuklejsze od samic oraz posiadają bardziej wydłużone segmenty metasomy.
Rozmnażanie: Gatunek nie sprawia problemów. Chętnie przystępują do tańca i nie przejawiają agresji wobec siebie. Po około 2-4 miesiącach od zapłodnienia samica wydaje na świat od kilkunastu do nawet ponad trzydziestu młodych. Raport rozmnożenia.
Uwagi: Skorpiony te nie cieszą się zbyt dużą popularnością ze względu na niewielkie rozmiary. Zaniepokojone potrafią się postawić i nie wahają się użyć metasomy, zatem nie należy ich lekceważyć podczas obsługi.
Bibliografia
- Lamoral, Bruno H. 1979. The Scorpions of Namibia (Arachnida: Scorpionida). Annals of The Natal Museum, vol. 23(3).