U większości zwierząt zaobserwować możemy adaptacje, zarówno morfologiczne czy behawioralne, które redukują szanse na napotkanie drapieżnika lub zwiększają szanse na przetrwanie takiego spotkania. Wśród tego typu mechanizmów, w przypadku wielu gatunków zarówno kręgowców jak i bezkręgowców, stosunkowo popularna jest autotomia, a więc odrzucanie kończyny lub jej części. Tego typu reakcja na zagrożenia równie często pozwala na ograniczenie niebezpieczeństwa, jak i wiąże się z kosztami - trudności w poruszaniu się, a więc kolejne narażenia na ataki czy obniżenie prawdopodobieństwa doprowadzenia do rozrodu.

Mechanizm ten jednak do skorpionów nie był zbyt często przypisywany - utrata zaodwłoka, a więc i kolca jadowego, nie wydaje się być optymalnym pomysłem. Literatura jedynie raz wspomina o możliwości występowania autotomii wśród skorpionów, ostatnio powrócono do tego tematu, również na bazie rodzaju Ananteris. Skłoniła do tego analiza 4 osobników A. mauryi bez metasomy, przechowywanych w muzeum, oraz 6 samców napotkanych w takim stanie na wolności. Aby zweryfikować tę zdolność, przeprowadzono eksperyment na 15 osobnikach, polegający na unieruchomieniu różnych części metasomy pęsetą oraz wyczekiwaniu autotomii. Wszystkie z nich, po 1-6 sekundach, odrzuciły część metasomy, w przypadku samców czas ten był bliższy dolnej granicy. Odrzucone zostały fragmenty od łączenia I-II, II-III czy III-IV segmentu. Przez 3-5 sekund, u odrzuconych już fragmentów, obserwowano spazmy. Wszystkie zwierzęta przeżyły, lecz z oczywistych względów miały trudności z pożywianiem się na większych ofiarach. Gatunek ten uznawany jest za "wędrowny", a więc częściej narażony na spotkanie drapieżców, co mogło wpłynąć na wykształcenie tej umiejętności.

Bibliografia

• Lira AFA, Sarinho NMS, De Souza AM, Albuquerque CMR. Metasomal Autotomy in Ananteris mauryi Lourenco, 1982 (Scorpiones: Buthidae). Journal of Insect Behavior. 2014 Mar;27(2):279-82.