Nowy Ananteris z Brazylii
Na podstawie jednego samca, odłowionego przy ujściu rzeki Parnaíba - w stanie Piauí w Brazylii - opisano nowy gatunek: Ananteris bonito Lourenco 2012. Jest to pierwsze doniesienie o przedstawicielu Ananteris z Piauí. Wraz z tą deskrypcją ilość gatunków z tego rodzaju występujących w Brazylii rośnie do 21.
Ananteris bonito sp. nov.
W porównaniu z pozostałymi przedstawicielami rodzaju, opisany samiec jest średniego rozmiaru - ma 2 cm całkowitej długości. Ubarwiony jest w odcieniach koloru czerwono-żółtego, wyraźnie zaznaczone są też brązowe, porozrzucane po ciele plamki. Między innymi to ubarwienie wskazuje na bliskie pokrewieństwo z A. balzanii oraz A.franckei.
Samca napotkano na piaszczystych, porośniętych krzewami oraz niskimi drzewami terenach.
Bibliografia
- Lourenco WR. The genus Ananteris Thorell, 1891 (Scorpiones, Buthidae) in the northeast region of Brazil and description of a new species. Boletin de la SEA. 50:73-76.
Rewizja podrodzaju Pandinurus (Pandinus)Jeszcze przed kilkoma laty w rodzaju Pandinus (Scorpionidae) było wiele niejasności. Dopiero ostatnio Frantisek Kovařík, analizując szerokie zbiory włoskich muzeów, zaczął porządkować, a także ilustrować i opisywać znane oraz nowe gatunki. Wyprawa tej samej osoby do Etiopii oraz Somalilandu również przyczyniła się do lepszego poznania tego rodzaju. Kovařík, który niemal rok temu dokonał rewizji podrodzaju Pandinus (Pandinus) (wraz z deskrypcją dwóch nowych gatunków), aktualnie prezentuje porządki w Pandinurus (kolejny podrodzaj rodzaju Pandinus). Również z tą rewizją wiąże się kilka nowych opisów. Czytaj dalej...Postępowanie po ukłuciu przez skorpiona
Dokładne statystyki ukłuć przez skorpiony są trudne do zebrania. Na ogół przewiduje się, że rocznie dochodzi do 1,2 miliona takich zdarzeń - z czego około 3250 kończy się śmiercią poszkodowanego. Wielu z nich można by uniknąć, gdyby dostatecznie szybko zastosować odpowiednie środki. Dlatego też edukacja w tym względzie jest niezwykle ważna - głównie na obszarach gdzie skorpiony występują - lecz oczywiście nie zapominajmy, że również w hodowlach, nawet tych z największym "stażem" spotkać może nieoczekiwany kontakt ze skorpionem. Lek. wet. Grzegorz Pełka prezentuje artykuł kompleksowo opisujący działanie jadu na ludzki organizm oraz sposoby minimalizowania szkód wyrządzonych przez ewentualną iniekcję. Zapoznajmy się i bądźmy przygotowani na każdą ewentualność! Ci leniwi (tl;dr) na końcu tekstu znajdą krótkie podsumowanie. Czytaj dalej...Przemieszczanie się pajęczakówPajęczaki (Arachnida) to gromada licząca ponad 100 000 gatunków. Składa się na nią 11 znacznie różniących się budową ciała rzędów: 
Publikacja zawiera omówienie sposobów poruszania się taksonów, które na powyższej liście opatrzone zostały gwiazdką (w przypadku pająków z rodzieleniem na przemieszczanie się w pionie, poziomie, czy skakanie). Tutaj omówimy fragment dotyczący skorpionów. Czytaj dalej... |
Nowy gatunek: Pseudochactas mischi
Z punktu widzenia wyższej systematyki, odkrycie Pseudochactas ovchinnikovi Gromov, 1998 (do tej pory jedynego w swoim rodzaju), było ważnym wydarzeniem. Wyjątkowym czyniły go cechy niewystępujące u innych, znanych wtedy gatunków - takie jak nietypowy rozkład trichobothrii. Kilka lat później w rodzinie tej (Pseudochactidae) opisano cztery kolejne gatunki - trzy w rodzaju Vietbocap oraz jeden w Troglokhammouanus. Aktualnie opisano drugiego przedstawiciela Pseudochactas - P. mischi Soleglad, Kovařík & Fet. Jego całkowita długość wynosi 18 mm, ubarwiony jest w odcieniach żółtego, co widać na zdjęciach. Od drugiego przedstawiciela rodzaju odróżniają go takie cechy, jak ubarwienie, granulacja, ilość zębów na pektynach, czy długości poszczególnych części ciała. Gatunek ten pochodzi z południwo-środkowego Afganistanu. Tym samym zakres występowania rodzaju rozszerza się znacznie na południe. Jedyny znany osobnik napotkany został pod kamieniem, na średnio wilgotnej glebie. Odnaleziona została również wylinka, pradopodobnie należąca do tego gatunku. Nazwa gatunkowa pochodzi od Michaela Mischa - osoby, która odłowiła samicę, będącą podstawą do deskrypcji. Serdecznie dziękujemy za udostępnienie fotografii! Bibliografia
Morfometria kilku gatunków z WenezueliW Wenezueli występuje aż 202 gatunków z 17 rodzajów. Status części z nich jest niepewny, wymaga wyjaśnienia poprzez dalsze badania. Wśród owych są pomiary długości fragmentów ciała. Obecnie przeprowadzono takie badania na 266 osobnikach z 4 gatunków z Buthidae: Centruroides testaceus, Rhopalurus laticauda, Tityus clathratus, T. discrepans; oraz jednym ze Scorpionidae: Tarsoporosus yustizi. Opisano miejsca występowania cech charakterystycznych dla danych taksonów. Wyniki ukazały możliwość całkowitego rozróżnienia gatunków z Buthidae poprzez analizę rozmieszczonych trichobothrii po grzbietowej stronie patelli oraz możliwość identyfikacji na poziomie rodzin, poprzez pomiary innych cech. Reasumując, dokument oraz dane w nim zawarte pokazują znaczenie oraz możliwości zastosowania morfometrii struktur takich jak patella, chelae, coxa czy mostek, w taksonomii oraz innych dziedzinach badań nad skorpionami. Publikacja w języku hiszpańskim - wszystkich obeznanych z tym językiem zapraszamy do zapoznania się - natomiast resztę przepraszamy za braki w edukacji lingwistycznej redakcji. Bibliografia
Nowy Urodacus sp.Rodzaj Urodacus Peters, 1861 (Scorpionidae) jest endemicznym dla Australii. Zawiera 20 gatunków, ostatnio opisano kolejnego - Urodacus butleri. Materiał typowy zebrano na zachodzie Australii - w regionie Pilbara oraz na Wyspie Barrowa. Na owej wyspie jest to jedyny przedstawiciel swego rodzaju. Mimo że wszystkie odłowione osobniki napotkano na powierzchni, cechy budowy ciała sugerują, że jest to gatunek kopiący. Gatunek zestawiono z morfologicznie do niego podobnymi - Urodacus manicatus (Thorell, 1876), Urodacus novaehollandiae Peters, 1861, oraz Urodacus planimanus Pocock, 1893. Najbardziej zauważalną cechą charakterystyczną dla nowo opisanego gatunku jest ciemne ubarwienie. Bibliografia
|
14
