Nowy gatunek z Arizony
Dzięki badaniom terenowym w górach Haulapai (Arizona, USA) odłowiono skorpiony, które jak się okazują, nie przynależą do żadnego z opisanych do tej pory gatunków. Po analizie uznano, że umiejscowione powinny być w grupie vorhiesi w rodzaju Vaejovis C.L. Koch, 1836 (Vaejovidae). Liczba gatunków w owej grupie rośnie tym samym do 11, z czego 9 spotkać możemy w Arizonie.
Vaejovis tenuipalpus, bo tak nazwano nowy gatunek, sposród swego rodzaju wyróżnia się najbardziej smukłymi pedipaplpami, do czego też odnosi się nazwa gatunkowa. Łacińskie "tenuis" oznacza właśnie "cienki". Całkowita długość ciała wynosi 26 mm, w ubarwieniu dominuje kolor żółto-brązowy.
Znany obszar występowania ograniczony jest do miejsca odłowu osobników typowych - we wspomnianych wcześniej górach Haulapai. Większość znalezionych osobników napotkano w gęstym lesie sosnowo-dębowym. Schronienia szukały pod dużymi, luźnymi kamieniami - najczęściej w cieniu dużych drzew. W miejscu odłowu odnotowano również młode nieokreślonego bliżej Paruroctonus sp., spokrewnionego z Paruroctonus becki (Gertsch and Allred, 1965).
Publikacja przedstawia porównanie najważniejszych cech z blisko spokrewnionymi V. jonesi Stahnke, 1940, V. lapidicola Stahnke, 1940, V. vorhiesi Stahnke, 1940, oraz V. deboerae Ayrey, 2009.
Jest to kolejny, po Wernerius inyoensis, gatunek opisany ostatnimi czasy z USA.
Bibliografia:
- Sissom WD, Hughes GB, Bryson Jr RW, Prendini L. The vorhiesi group of Vaejovis C. L. Koch, 1836 (Scorpiones: Vaejovidae), in Arizona, with description of a new species from the Hualapai Mountains. American Museum Novitates. 2012(3742):1-19.
Nowe doniesienia z IranuIran od zawsze był ciekawym i chętnie badanym przez skorpionologów terenem. Gatunków tam zamieszkujących dotyczą dziesiątki publikacji wydawanych na przestrzeni wielu lat. Aktualnie zaprezentowano kilka nowych danych. Dla czterech gatunków są to nowe miejsca występowania:
Zaprezentowano także drugie doniesienie o występowaniu Hemiscorpius acanthocercus Monod & Lourenço, 2005 z prowincji Chuzestan. Bibliografia:
Dwa nowe gatunki ze ZEAOstatnimi laty opisano kilka gatunków z Półwyspu Arabskiego, część z nich znalazła się w rodzajach Butheolus oraz Compsobuthus. Spośród niedawnych odkryć, ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich pochodziły jedynie dwa gatunki: Buthacus williamsi Lourenço & Leguin, 2009 i Compsobuthus birulai Lourenço, Leguin & Duhem, 2010. Aktualnie opisano kolejne dwa, występujące na pograniczu Emiratów oraz Omanu:
Bibliografia:
Autopsja zwłok po ukłuciu skorpiona
Czytaj dalej... |
Badania nad kształtem chelae
Pedipalpy (nogogłaszczki), a więc charakterystyczna dla skorpionów część ciała, dla wielu gatunków stanowią podstawową broń. Dodatkowo wykorzystywane są podczas tańca godowego, wspinania się czy kopania. Dzięki włoskom znajdującym się na nich stanowią również swego rodzaju sensor. Chelae (szczypce) uformowane są przez dwa ostatnie segmenty pedipalpów - manus/tibię (palec stały) oraz tarsus (palec ruchomy). Tarsus przywodzony jest trzema wiązkami mięśni znajdującymi się w cheli (adduktory), a odwodzony jednym niewielkim mięśniem (abduktor) umiejscowionym na patelli, połączonym z ruchomym palcem długim więzadłem. Czytaj dalej...Zróżnicowanie Buthus elmoutaouakili
Czytaj dalej...Filogeneza Orobothriurus i pokrewnych rodzajówPrzeprowadzono analizę zrewidowanego kilka miesięcy temu rodzaju Orobothriurus Maury, 1976 pod kątem filogenezy. Pod lupę wzięto 17 gatunków Orobothriurus (w tym jeden, którego deskrypcja jest jeszcze nie opublikowana), wszystkie 6 gatunków Pachakutej, 4 gatunki Bothriurus, oraz 3 przedstawicieli bardziej odległych rodzajów: Centromachetes pocockii (Kraepelin, 1894); Cercophonius sulcatus Kraepelin, 1908; Urophonius tregualemuensis Cekalovic, 1981. Czytaj dalej... |
8
