Androctonus australis odnotowany w Jordanii
Androctonus australis, opisano ponad 250 lat temu jako Scorpio australis. Jest gatunkiem o najszerszym obszarze występowania w swoim rodzaju - spotkać go możemy od wschodu Maroka, przez Algierie, Tunezję, Libię, Niger, Czad, Sudan, po Egipt. Kraje nieafrykańskie wyeliminowane zostały przez Lourenço (2005), poprzez wydzielenie populacji tam występujących jako nowe gatunki.
Obecnie jednak opublikowany pierwszy raport występowania w Jordanii. W muhafazie Az-Zarka odłowione zostały wraz z Leiurus quinquestriatus hebraeus na piaszczystym i kamienistym terenie o niskiej florze. Dokonano również porównania wielkości osobników z poszczególnych populacji. Jordańska okazała się o ponad 1,5 cm większa od egipskiej - 10 vs 8,3 cm w przypadku samic.
Bibliografia
- Seiter M, Turiel C. First record of Androctonus australis (Linnaeus, 1758) from Jordan (Scorpiones: Buthidae). Revista Iberica de Arachnologia. 2013 (23):95-8.
Skorpiony ChinNa Chiny, w związku z rozległym terenem (3. miejsce na świecie), składają się również mocno zróżnicowane pod względem klimatu, fauny oraz flory, miejsca. Rząd Scorpiones reprezentowany jest tam przez 53 gatunki z 12 rodzajów i 5 rodzin. Ostatnio opublikowano ich listę, omówiono historię poznawania skorpionowej fauny kraju, a także stworzono klucz do identyfikacji. Jedynie cztery gatunki występują zarówno na wschodzie kraju oraz na wyspach: Isometrus maculatus, Lychas mucronatus, Liocheles australasiae oraz Mesobuthus martensii. Trzy taksony po dalszych badaniach uznane mogłyby zostać za niewystępujące na terenie kraju (błedna identyfikacja lub wymarłe): Isometrus hainanensis, Lychas scutilus oraz Mesobuthus martensii hainanensis. Bibliografia
Przegląd gatunków centralnego MeksykuMeksyk jest krajem bardzo obfitym w skorpiony. Wedle ostatnio dokonanej metaanlizy publicystyki dotyczącej gatunków występujących w środkowo-zachodniej części kraju, na całym jego obszarze występuje aż 262 gatunków z 31 rodzajów i 8 rodzin (ponad 10% wszystkich znanych obecnie gatunków). W części kraju której się bliżej przyjrzano znajdziemy 67 gatunków. Zgodnie z raportami meksykańskich służb medycznych 12 z nich (wszystkie z rodzaju Centruroides) przyczyniły się do szerszych problemów zdrowotnych ukłutego i uznawane powinny być za stanowiące zagrożenie dla zdrowia człowieka. Największą różnorodność gatunkową stwierdzono w stanie Guerrero oraz Michoacan. Publikacja (w języku hiszpańskim) zawiera listę gatunków z wyszczególnionymi stanami w których występują, a także statystyki ukłuć oraz zgonów dla tychże stanów. Bibliografia
Hottentotta franzwerneri - opis gatunku
Środowisko naturalne: Pomimo występowania na suchych obszarach, często na kryjówki wybierają wilgotniejsze miejsca. Można je znaleźć pod kamieniami, w szczelinach skalnych, jak również opuszczonych kryjówkach innych zwierząt. Zdjęcia na forum... Wielkość: 7-11 cm. Wygląd: Ciekawie ubarwiony skorpion. Podstawowym kolorem jest czarny, telson i chelae pedipalp brązowe, odnóża i palce pedipalp żółte po jasnobrązowe. Jad: Nieznana jest siła jadu tego gatunku, jednak ze względu na rozmiary osiągane przez te skorpiony i przynależność do rodzaju Hottentotta, z pewnością nie należy ich lekceważyć. Czytaj dalej... |
Śmiertelne ukłucie w NigeriiNigeria dołączyła do listy krajów, w których zdarzyły się śmiertelne ukłucia przez skorpiony. Opisano pierwszy tego typu wypadek, dotyczący 2-letniego dziecka. Zajście miało miejsce podczas zabawy poza domem. Skorpion został namierzony oraz unieszkodliwiony i przetransportowany do szpitala wraz z dzieckiem. Godzinę po ukłuciu u pacjenta zauważono nadmierne ślinienie z ust oraz niewydolność oddechową. W szpitalu zaaplikowano dożylnie kortyzol oraz inne, określane w publikacji jako "nieznane" leki. Podczas kolejnych badań chłopiec był senny oraz miał obniżoną temperaturę ciała, słaby puls i inne problemy z układem krążeniowym oraz oddechowym; zdiagnozowano szok anafilektyczny. Mimo kolejnych badań oraz prób podejmowanych przez lekarzy dziecko zmarło po 2 godzinach od rejestracji w szpitalu. Stan skorpiona oraz jakość fotografii nie pozwalają na dokładną identyfikację. Zgodnie z diagnozą lokalnego wydziału entomologicznego jest to "bark scorpion", czyli "jeden z niewielu jadowitych gatunków, których ukłucie, w związku z brakiem antidotum, prowadzić może do śmierci". Spośród występujących na terenie kraju skorpionów, jedynie Babycurus spp. określane bywają jako "bark scorpions", lecz zarówno zdjęcie nie przypomina takowego, jak i stwierdzenie o ich jadzie jest nieprawdziwe. W publikacji wspomina się również o fakcie, że antytoksyna na jad "bark scorpions" dostępna jest w USA, lecz zaznaczyć trzeba, że w tym przypadku chodzi o występujące naturalnie jedynie na terenie Ameryki Centruroides spp. Według nas sprawcą tragedii jest przedstawiciel rodzaju Hottentotta, który w Nigerii reprezentowany jest obecnie jedynie przez H. hottentotta, lecz oczywiście wykluczyć nie możemy nieopisanego do tej pory gatunku czy braku raportów występowania w kraju... Bibliografia
Nowy Euscorpius z GrecjiRodzaj Euscorpius Thorell, 1876 do niedawna w Grecji reprezentowany był przez 11 gatunków: E. avcii, E. candiota, E. corcyraeus, E. erymanthius, E. hadzii, E. koschewnikowi, E. italicus, E. naupliensis, E. ossae, E. scaber, E. sicanus. Obecnie do spisu tego doszedł kolejny: Euscorpius kritscheri Fet, Soleglad, Parmakelis, Kotsakiozi et Stathi, sp. nov. Bazą do deskrypcji były osobniki na przestrzeni lat błędnie przypisywane do innych gatunków z tego rodzaj, pochodzące z wyspy Tinos. Całkowita długość wynosi 3,2 cm, natomiast podstawowym kolorem jest żółto-brązowy. Wspomniano również o innej populacji, tym razem z wyspy Andros. Na podstawie analizy DNA określoną ją jako Euscorpius cf. kritscheri - z powodu braku osobników dorosłych, niemożliwym jest póki dalsza analiza oraz przyznanie im statusu gatunku. Bibliografia
Nowy gatunek w AnanteroidesPo ponad stu latach doczekaliśmy się nowego gatunku z rodzaju Ananteroides, stąd też jego niecodzienna nazwa: A. inexpectatus (łac. – nie oczekiwać). Przebadany materiał pochodzi z depozytu złożonego w Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu w roku 1908 i został zebrany 100 km na północ od Rosso w południowozachodniej Mauretanii. Skorpion niewielkich rozmiarów, zaledwie 21,5 mm całkowitej długości. Generalne ubrawienie czerwono-żółte, bez wyraźnie znaczonych miejsc, IV i V segment metasomy oraz telson czerwone, szczypce i odnóża żółtawe, grzebienie z wieczkiem płciowym jasnożółte. Od Ananteroides feae odróżniają go trzy cechy: różne rozłożenie części trichobotrii na pedipalpach, prosoma znacznie szersza niż dłuższa, oraz posiadanie na ruchomym palcu (tarsus) ośmiu rzędów granulacji. Autor dokumentu dodaje również, że warunki klimatyczne regionu w jakim złapano A. inexpectatus są zbliżone do tych u stosunkowo często znajdowanego A. feae. Jednak na przestrzeni wieku warunki w tym rejonie Mauretanii były znacznie łagodniejsze niż obserwowane obecnie, co sugeruje, że ten gatunek mógł już wymrzeć. Bibliografia
|
.jpg "Hottentotta franzwerneri - 1.4, zdjecie autorstwa Marka Stockmanna (www.buthidae.eu)")
6
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}