Podczas produkcji jadu zużywane są bardzo duże ilości energii, dlatego powstała teza iż używany on jest adekwatnie do zagrożenia - analizując je, i dla pewnych ich typów używając go bardziej ekonomicznie. 
Do tej pory nie zbadano czy jad skorpionów różni się podczas ataku i obrony. Wiadomo było jedynie, że mniejsze ofiary, które można było łatwo utrzymać szczypcami często nie były kąsane. Chociaż nie prowadzone były badania na ten temat, można było zauważyć, że skład jak i ilość po każdorazowym ukłuciu była inna.
Ostatnie badania wskazują, że Parabuthus transvaalicus wydziela małe ilości przejrzystego jadu (zwany jadem wstępnym) przy pierwszych wstrzyknięciach jadu, następnie zastępując go mlecznym, pełnowartościowym jadem. Jad wstępny zawiera duże stężenie potasu (K⁺), sól oraz małe peptydy, podczas gdy bardziej toksyczny jad zawiera wysokie stężenie białka.
Rodzaj Parabuthus (Pocock, 1890) występuje wyłącznie w Afryce, skupione są w kilku najbardziej suchych oraz niekorzystnych miejscach, co sprawia że regeneracja jadu jest trudniejsza. Odstęp między opróżnieniem gruczołów jadowych, a ich uzupełnieniem wynosi około 3 dni. Kolejnych 5 dni zajmuje regeneracja składników jadu. Dlatego też skorpiony w obliczu niskiego niebezpieczeństwa, wolą silnie uderzyć metasomą lub też po prostu uciec.

Więcej...