Dwa nowe Vaejovis z Meksyku
Vaejovis bandido Graham, Ayrey & Bryson, 2012
Występuje w stanie Sonora, gdzie chronią się pod kamieniami. W październiku kiedy je odławiano, wiele samców nocami wychodziło ze schronień. Podjęto więc próby oszacowania gęstości populacji. Trzy osoby, z pomocą światła UV, w ciągu godziny wzdłuż niecałego kilometra drogi zaobserwowały 150 osobników.
Gatunek należy do grupy V. vorhiesi. Mierzy około 2,5 cm.
Vaejovis morelia Miranda-Lopez, Ponce-Saavedra & Francke, 2012
Występuje w okolicach miasta Morelia w stanie Michoacán. Należy do grupy V. mexicanus. Osiąga długość podobną do poprzednika.
Bibliografia
- Graham MR, Ayrey RF, Bryson Jr RW. Multivariate methods support the distinction of a new highland Vaejovis (Scorpiones: Vaejovidae) from the Sierra de los Ajos, Mexico. Journal of Arachnology. 2012;40:281-90.
- Miranda-Lopez EP, Ponce-Saavedra J, Francke OF. Una especie nueva de Vaejovis (Scorpiones: Vaejovidae) del centro de México. Revista Mexicana de Biodiversidad. 2012;83:966-75.
Nowy Hemiscorpius z IranuBadania nad rodzajami w których znaleźć możemy gatunki stanowiące zagrożenie dla zdrowia i życia człowieka są niezwykle ważne. Jednym z takich rodzajów jest Hemiscorpius Peters, 1861 (Hemiscorpiidae), w którym to znajdziemy H. lepturus, o silnym, cytotoksycznym jadzie, po iniekcji którego występuje martwica skóry oraz inne komplikacje. Nie wyklucza się, że inni przedstawiciele tego rodzaju mogą mieć jad o podobnych właściwościach. Ostatnio opisano nowy gatunek z Iranu. Hemiscorpius kashkayi Karatas & Gharkheloo, 2013Jest to szósty gatunek z Hemiscorpius odnotowany w Iranie. Osiąga około 4 cm całkowitej długości. Blisko spokrewniony jest z H. persicus Birula 1903 (również z Iranu), który, podobnie jak nowy gatunek, nie wykazuje dymorfizmu płciowego. Jest to cecha przypisywana jedynie tym dwóm gatunkom spośród irańskich. Bibliografia
Wiek a aktywność i habitat - C. vittatus
Przeprowadzono badania nad Centruroides vittatus (Buthidae) w jego naturalnym środowisku (USA - Laredo, Teksas). Sprawdzano zależność między aktywnością, zamieszkiwanymi siedliskami czy rodzajem pokarmu, a stadium skorpiona. Rozmiar oraz wiek skorpiona może mieć wpływ na wybór siedliska. W Teksasie przedstawiciele tego gatunku najbezpieczniej czują się na kaktusach które swoimi kolcami w pewnym stopniu chronią przed niektórymi drapieżnikami. Młode osobniki zazwyczaj wybierają niższe partie traw oraz kaktusów, a także nory. Daje im to bezpieczeństwo do czasu aż urosną, kiedy to zapuszczą się w wyższe partie terenu. Tym też sposobem prawdopodobnie unikają również kanibalizmu. Kolejnym czynnikiem wpływającym na wybrane miejsce jest dostęp do pokarmu. Jeżeli chodzi o aktywność badanych skorpionów, wpływ również ma wiek i wielkość, a także temperatura. Skorpiony podczas kolejnych cykli księżyca zmieniały swoją aktywność. Aktywność zwierząt jest też często związana z aktywnością innych drapieżników które mogą stwarzać zagrożenie. Wielkość skorpiona natomiast nie miało zauważalnego wpływu na wybierany gatunek pokarmu. Bibliografia
Autor: Jacek Cierniewski Nowy Vaejovis z ArizonyPoprzednie badania nad przedstawicielami Vaejovis C. L. Koch, 1836 (Vaejovidae) potwierdzają słuszność wyróżniania grupy "vorhiesi", która łączy gatunki o podobnej morfologii, występujące w podobnych warunkach. Aktualnie opisano nowy gatunek, który również do tej grupy należy. Vaejovis halli Ayrey, 2012Występuje na wzniesieniu (1780 metrów nad poziomem morza) na wyżynie Mogollan w Arizonie (USA). Jest to niewielki gatunek o brązowym ubarwieniu. Najbliżej spokrewniony jest z V. vorhiesi Stahnke oraz V. deboerae Ayrey. Bibliografia
|
9 nowych gatunków z Czadu (głównie Buthidae)Na podstawie analizy osobników odłowionych lata temu w Czadzie (Ennedi, Tibesti oraz Kapka) opisano 9 nowych gatunków. Jeden z nich znalazł się w rodzinie Scorpionidae, reszta w Buthidae. Tereny pochodzeniaTereny z których odłowiono opisane osobniki leżą w strefie Sahelu, gdzie wysokie góry stykają się z równinnymi półpustyniami. Tworzy to odmienne warunki - woda nie jest rzadkim dobrem, natomiast piasek nie jest dominującą glebą. Ten odizolowany i zarazem zróżnicowany habitat sprzyja endemizmowi, co zaobserwować możemy na przykładzie wielu roślin i zwierząt. Czytaj dalej...Ktoś chętny do pomocy? :)Permanentny brak czasu zmusza nas do tego posta... Brak ten objawia się już od jakiegoś czasu w braku nowych opisów gatunków czy innych artykułów, oraz coraz mniej regularnych newsach. Bardzo chcielibyśmy ten stan rzeczy zmienić, lecz "grupa" osób obecnie pracujących nad serwisem jest zbyt wąska. Jeśli ktoś oprócz czytania o skorpionach lubi (lub podejrzewa że może polubić) czasem coś napisać, serdecznie zapraszamy do kontaktu. Oczywiście zapewniamy szeroko pojęte wsparcie w tworzeniu (bibliografia, obróbka tekstu, wsparcie merytoryczne, itd) i wdzięczność - również w imieniu innych czytelników. Również osoba o zacięciu graficznym przyczynić mogłaby się do rozwoju serwisu. Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć. Euscorpius sicanus w Tunezji - naturalne czy introdukowane?Odnośnie występowania przedstawicieli Euscorpius (Euscorpiidae) w niektórych rejonach północnej Afryki (Egipt, Libia, Tunezja) nie ma żadnych wątpliwości, występują donosy tego typu nawet sprzed ponad 100 lat. Wątpliwości pojawiają się jednakże w kwestii pochodzenia tych populacji - introdukcja czy naturalnie odizolowana grupa? Aby odpowiedzieć na to pytanie, badaniom DNA poddano tunezyjską populację Euscorpius sicanus, porównując je z przedstawicielami populacji europejskich. Czytaj dalej... |
6
